Musawarah

Musawarah utawa sarasehan minangka salah sawijining kegiyatan urun rembug kang nduweni ancas golek mupakat lan pasarujukan. Anggota musawarah oleh paring panemu murih becike asli musawarah. Indonesia kang kawentar minangka negara demokrasi, pancen tansah ndengungke ing masarakat supaya migunakake musawarah yen ana beda panemu. Ombyaking jaman pirembugan kepara arang dilakoni, merga akeh rakyat kang milih demo lan luwih ndrawasi maneh kadhang kala dadi aksi sing anarkis. Masarakat jawa wis ngenal musawarah wiwit jaman biyen, lan asring dadi cara kanggo nguwali masalah kang tuwuh ing masarakat. Saperangan syarat kanggo nindakake musawarah yaiku:

1.   Ana masalah kang bakal dirembug

2.   Ana pangrasa (pimpinan) musawarah

3.   Ana anggota musawarah

4.   Musawarah kudu ngasilake pasarujukan awujud mupakat

Perangan liya kang uga aja klalen digatekake nalika musawarah, kudu gawe catetan kang awujud notulen, minangka sarana bukti lan pengemut kanggo anggota ngenani asil mupakat kang wis disarujuki. Wondene cengkorongan notulen, yaiku:

Ing alaming demokrasi saben pawongan duweni hak lan kewajiban sing padha ana ing tengahing masyarakat iki. Kalebu nalika dadi panyarta musawarah utawa pirembugan. Embuh kuwi ing pirembugan resmi utawa ora resmi. Bab sing prelu digatekake nalika ana ing sarasehan, yaiku kudu njaga subasita utawa sopan santun. Unggah-ungguh mau magepokan nalika awake dhewe dadi panyarta (anggota) rapat, wiwit saka patrape lungguh, nalika micara kanggo ngandharake panemu, lan liya-liyane. Sakliyane unggah-ungguh bab micara, saka cak-cakaning busana utawa ageman sabisa-bisa kudu sopan lan ora ngisin-isini.

Sawetara kuwi, supaya lancar anggone micara ing sawijining sarasehan bab sing perlu digatekake antarane : (1) kudu nguwasani materi, lan carane kudu akeh sinau, maca, utawa srawung, (2) wasis wicara kanthi laras lan leres, “laras” tegese bener miturut paramasastra, dene leres tegese ora nalisir saka unggah-ungguh basa, lan (3) kanthi tata susila utawa kasusilan kang becik.